costa y siera

zo, daar zit ik dan. Vier uur te vroeg op vliegveld Lima dus genoeg tijd voor een laatste reisverslag. Geen foto's helaas want dit verslag is enkel mogelijk gemaakt door wifi van Starbucks.

maargoed, over Peru, het land waarvan ik nog steeds niet kan geloven dat het maar één land is.

De eerste dag hier begon meteen lekker avontuurlijk. Na de hele dag bussen over de grens heen kwamen we 's avonds aan in piura. Daar bleken geen nachtbussen naar trujillo meer te zijn. dus stapte ik met de "mutual protection squad" bestaande uit mij, een Australiër en een grijsharige amerikaan in een minibusje vol met Peruanen om in de volgende grote stad midden in de nacht een bus proberen te pakken.

gelukkig lukte dit en met een paar uurtjes slaap kwam ik in trujillo aan om daar de ruïnes van de moche en chimu te bezoeken. een reuzachtige pre-inca tempel met door het woestijnzand bewaarde gekleurde muren, en een diner met 2 Belgen verder, stapte ik alweer in de volgende nachtbus, want de dag erna ging mijn vlucht van Lima naar cuzco.

bekaf kwam ik in cuzco aan, blij dat dit snelle en gehaaste reizen nu over was. na het regelen van een trein naar machu pichu en een "sacred valley tour" om bij die trein te komen kon ik eindelijk gaan slapen in een echt bed.

de volgende dag heb ik de omgeving van cuzco bezocht en ondertussen in de tourbus een andere kijk op de wereld gehoord van een Engelse tandarts uit Iran.

na nog een nachtje in het comfortabele maar iets ongezellige hostel was het tijd voor tour nr 2, om de inca ruïnes rondom cuzco te bekijken en Savonds de trein te pakken richting Aguas calientes, het dorpje aan de voet van de "oude berg" (machu pichu) Die dag kwam ik 2 meiden uit de VS tegen die me een update gaven over de laatste hypes zoals snapchat. Zei bleken in het zelfde hostel slapen dus had ik ook meteen gezelschap voor de bekendste ruïnes van zuid Amerika.

Machu pichu... Na een uur wachten heb ik om half 6 sochtends dan toch nog een kaartje kunnen bemachtigen en een hobbelige busrit later stond ik bij de ingang. Eenmaal binnen vielen mijn kaken spontaan open van het geweldige aanzicht van de ruïnes. niet eens zo zeer de ruïnes zelf maken het spectaculair, maar eerder de supersteile bergen waar ze in schuilen. Nadat ik de dames gevonden had ( die wel een kaartje konden kopen in cuzco) hebben we ons de hele ochtend vermaakt op deze magische plek en smiddags liep ik met een grote grijns op m'n gezicht naar beneden.

De dag daarna was het tijd voor de busreis naar "lago titicaca" , het hoogst gelegen bevaarbare meer op aarde. deze bus stopte op verschillende plekken met wederom inca-ruïnes of souvenirmarktjes speciaal voor de toeristen. Na deze zeer comfortabele reis had ik wel genoeg ruïnes gezien en besloot ik dat dat de laatste georganiseerde tour zou zijn.

na een nachtje in Puno, de stad aan titicaca meer, stapte ik in een boot naar de "islas uros" , de drijvende rieteilanden. ondanks dat ook dit erg commercieel was was het wel indrukwekkend om te zien hoe mensen daar leven. vervolgens ging de reis door naar amantani voor een nachtje "homestay" bij een familie incl feestje in traditionele kledij. dit was superleuk en op de weg naar "huis" zag ik een sterrenhemel zoals ik nog nooit gezien had.

Na een ontbijtje in het huis van "Victor" vertrok ik met boot, taxi, minibus en uiteindelijk een grote bus richting arequipa.
daar werdt ik Savonds op de terminal opgewacht door milagros, een meisje dat net voor mij in Colombia was geweest en via Facebook haar huis had aangeboden als slaapplek.

De volgende ochtend vertrok ik meteen richting colca canyon, een kloof dubbel zo diep als de "grand canyon". Wederom met een zeer creatieve combinatie van voertuigen kwam ik bij het diepe stuk aan om 2 uur later met uitgeputte benen in een oasis op de bodem van de kloof in een zwembad te springen.

De wekker ging om 4 uur en met een lampje op m'n hoofd begon ik vol moed de tocht weer terug omhoog. een paar pakezels en een inheems omaatje verder kwam ik net na zonsopgang boven aan. waarom zo vroeg? condors! na een busrit met klapband onderweg kwamen we dan toch om 8.05 aan bij "cruz del condor" een uitzichtpunt waar de vogels met tot 3 meter spanwijdte angstaanjagend dichtbij komen langsvliegen, zonder flapperen, alles op thermiek.

helemaal voldaan van dit 2e hoogtepunt van Peru stapte ik in de bus terug naar arequipa, terug naar mijn "Familie". Deze was nóg zorgzamer dan die in colombia, dus ik hoop dat ik ze enigszins heb kunnen bedanken door pannenkoeken voor ze te bakken.
na een persoonlijke rondleiding door de stad en de pannenkoeken ging ik met milagros en haar vrienden op stap. Ik had bij haar thuis al genoeg pisco-maracuya op dus dit was een van de goedkoopste en leukste stapavonden ooit.

mijn laatste dag in arequipa zijn we gaan raften, wat best wel spannend is als je door een klasse 4 stroming heen vliegt!

Savonds werdt ik "uiteraard" weer naar de bus terminal gebracht voor de bus naar huacachina, de laatste bestemming voor dit vliegveld en thuis.
In de woestijn aand de kust van Peru ligt deze kleine oase waar ik de laatste extreme sport van mijn zuidamerika verlanglijstje heb kunnen wegstrepen, sandboarden!

na sochtends een paar keer de zandduinen omhoog gelopen te hebben stapte ik smiddags in een buggy voor een soort achtbaan ritje door de woestijn, uiteraard met een sandboard afdaling van elke grote heuvel. na een laatste avond met een schot en 2 Engelsen stapte ik vannochtend in de bus naar Lima, op weg naar huis. inmiddels duurt het nog maar 2 uur voor mijn vliegtuig vertrekt, dus mensen, ik kom eraan!!