República del Ecuador
Blijf op de hoogte en volg Stefan
30 Juli 2013 | Ecuador, Quito
Zo, daar ben ik weer. Het laatste verslag is al een klein tijdje geleden, maar voor mij lijkt het een eeuwigheid.
10 dagen geleden ben ik vertrokken vanuit het oude vertrouwde Ibagué. Na een prima nachtje in de bus kwam ik aan in Cali, de stad van de salsa. Toen ik daar in m´n eentje door het centrum aan het wandelen was, dacht ik even dat het wel eens eenzaam kon gaan worden, zo 3 weken alleen op pad. Maar na een glaasje aguardiente met een paar locals in het park en drankspelletjes en een avond op stap met het hele hostal was dat gevoel snel weg.
De volgende dag vroeg opgestaan om de grens over te hoppen naar ecuador. 17 uur, 2 bussen, 2 taxis en een wandeltochtje over de grens later kwam ik dan eindelijk midden in de nacht aan in Quito. Dit keer een iets kleiner en knusser hostal, maar dat had ook wel wat. Die dag ben ik toen wederom een mooi centrum gaan verkennen, maar deze keer met gezelschap van en amerikaanse (uit de verenigde staten, want iedereen hier is uiteraard amerikaans).
Dinsdag stond Volcan Cotopaxi op het programma. Aangezien ik maar 3 weken heb om zo veel mogelijk te zien hier was de 4 daagse beklimming te voet niet voor mij weggelegd, dus besloot ik om met de touroperator ¨the flying Dutchman¨ naar boven de rijden met de auto en met de fiets naar beneden te knallen. In de fietsgroep zat ook een Nederlandse vrouw dus voor het eerst in lange tijd heb ik weer een hele dag veel nederlands gepraat.
Toen was het tijd om weer te verhuizen, dit keer naar Mindo, in de buurt van Quito. Daar aangekomen bij een heel simpel houten hostel bleek dat de ¨dorms¨ vol waren, dus moest ik voor 1 dollar meer in mn eigen kamer met 2 persoons bed slapen. toen bleek dat de watervallen daar toch 7 kilometer bergop wandelen waren in plaats van 3, besloot ik een poging tot liften te wagen. de eerste de beste auto met een ecuadoriaans ogend gezin stopte en ik mocht mee. Toen ik op de vraag ¨de donde vienes?¨ zei: ¨holanda¨, begon de jongen naast me ineens vloeiend Nederlands te praten. Het bleek dat voorin de auto een broer en zus zaten waarvan de zus 23 jaar geleden naar Nederland verhuisd is.
Toen ik een paar watervallen verder het ¨gezin¨ weer uit het oog verloren was kwam ik een andere alleenwandelaar tegen, deze bleek zelfs uit Eersel te komen!
De volgende dag heb ik, na een potje ¨tuben¨ en 2 uur canyoning (abseilen van watervallen enz.) op aanraden van m´n brabant buddy, de bus gepakt richting Baños.
vrijdag heb ik daar een fiets gehuurd om de tocht righting Puyo te wagen, door tunnels, langs watervallen en grotendeels razendsnel naar beneden. Onderweg kwam ik een Amerikaan tegen, dus hoefde ik niet in m´n eentje anderhalf uur te wachten tot een bus ons met onze fietsen mee terug wilde nemen.
Na een avondje op stap (mojitos van 2 dollar) met m´n kamergenoten en de Amerikaan ben ik de volgende dag nog maar een keer gaan canyonen. Dit was inderdaad veel spectaculairder dan in Mindo, dus die middag stapte ik zeer tevreden de bus in richting het zuiden.
Na een nachtbus met huilende en overgevende kinderen kwam ik dan eindelijk aan in Vilcabamba, een zeer klein en aangenaam dorpje vol met ¨expats¨ (immigranten uit voornamelijk de VS).
In deze relaxte sfeer ben ik smiddags de plaatselijke berg opgewandelt/geklommen. Bovenop, in de schaduw van een groot kruis kon ik helemaal tot rust en tot mezelf komen.
Toen ik terug kwam waren er een (noord) Amerikaan en een Australiër bijgekomen op mijn kamer, dus de ruime dorm met maarliefst 3 2-persoonsbedden was vol. Met deze kerels heb ik me uitstekend vermaakt, gisterenavond op de lokale mini kermis en vandaag tijdens de 4 uur durende wandel-/klimtocht in nationaalpark Podocarpus.
De australiër vertrekt morgen ook naar Peru, dus ik ben benieuwd wanneer onze wegen dan weer scheiden.....
Sorry voor de lengte van dit verslag, maar ik heb nog steeds het idee maar een fractie verteld te hebben. Ik heb het hier super naar m´n zin. Niet alleen omdat er zoveel te zien en te doen is, maar ook omdat ik zoveel interesante mensen tegen kom.
Adios
10 dagen geleden ben ik vertrokken vanuit het oude vertrouwde Ibagué. Na een prima nachtje in de bus kwam ik aan in Cali, de stad van de salsa. Toen ik daar in m´n eentje door het centrum aan het wandelen was, dacht ik even dat het wel eens eenzaam kon gaan worden, zo 3 weken alleen op pad. Maar na een glaasje aguardiente met een paar locals in het park en drankspelletjes en een avond op stap met het hele hostal was dat gevoel snel weg.
De volgende dag vroeg opgestaan om de grens over te hoppen naar ecuador. 17 uur, 2 bussen, 2 taxis en een wandeltochtje over de grens later kwam ik dan eindelijk midden in de nacht aan in Quito. Dit keer een iets kleiner en knusser hostal, maar dat had ook wel wat. Die dag ben ik toen wederom een mooi centrum gaan verkennen, maar deze keer met gezelschap van en amerikaanse (uit de verenigde staten, want iedereen hier is uiteraard amerikaans).
Dinsdag stond Volcan Cotopaxi op het programma. Aangezien ik maar 3 weken heb om zo veel mogelijk te zien hier was de 4 daagse beklimming te voet niet voor mij weggelegd, dus besloot ik om met de touroperator ¨the flying Dutchman¨ naar boven de rijden met de auto en met de fiets naar beneden te knallen. In de fietsgroep zat ook een Nederlandse vrouw dus voor het eerst in lange tijd heb ik weer een hele dag veel nederlands gepraat.
Toen was het tijd om weer te verhuizen, dit keer naar Mindo, in de buurt van Quito. Daar aangekomen bij een heel simpel houten hostel bleek dat de ¨dorms¨ vol waren, dus moest ik voor 1 dollar meer in mn eigen kamer met 2 persoons bed slapen. toen bleek dat de watervallen daar toch 7 kilometer bergop wandelen waren in plaats van 3, besloot ik een poging tot liften te wagen. de eerste de beste auto met een ecuadoriaans ogend gezin stopte en ik mocht mee. Toen ik op de vraag ¨de donde vienes?¨ zei: ¨holanda¨, begon de jongen naast me ineens vloeiend Nederlands te praten. Het bleek dat voorin de auto een broer en zus zaten waarvan de zus 23 jaar geleden naar Nederland verhuisd is.
Toen ik een paar watervallen verder het ¨gezin¨ weer uit het oog verloren was kwam ik een andere alleenwandelaar tegen, deze bleek zelfs uit Eersel te komen!
De volgende dag heb ik, na een potje ¨tuben¨ en 2 uur canyoning (abseilen van watervallen enz.) op aanraden van m´n brabant buddy, de bus gepakt richting Baños.
vrijdag heb ik daar een fiets gehuurd om de tocht righting Puyo te wagen, door tunnels, langs watervallen en grotendeels razendsnel naar beneden. Onderweg kwam ik een Amerikaan tegen, dus hoefde ik niet in m´n eentje anderhalf uur te wachten tot een bus ons met onze fietsen mee terug wilde nemen.
Na een avondje op stap (mojitos van 2 dollar) met m´n kamergenoten en de Amerikaan ben ik de volgende dag nog maar een keer gaan canyonen. Dit was inderdaad veel spectaculairder dan in Mindo, dus die middag stapte ik zeer tevreden de bus in richting het zuiden.
Na een nachtbus met huilende en overgevende kinderen kwam ik dan eindelijk aan in Vilcabamba, een zeer klein en aangenaam dorpje vol met ¨expats¨ (immigranten uit voornamelijk de VS).
In deze relaxte sfeer ben ik smiddags de plaatselijke berg opgewandelt/geklommen. Bovenop, in de schaduw van een groot kruis kon ik helemaal tot rust en tot mezelf komen.
Toen ik terug kwam waren er een (noord) Amerikaan en een Australiër bijgekomen op mijn kamer, dus de ruime dorm met maarliefst 3 2-persoonsbedden was vol. Met deze kerels heb ik me uitstekend vermaakt, gisterenavond op de lokale mini kermis en vandaag tijdens de 4 uur durende wandel-/klimtocht in nationaalpark Podocarpus.
De australiër vertrekt morgen ook naar Peru, dus ik ben benieuwd wanneer onze wegen dan weer scheiden.....
Sorry voor de lengte van dit verslag, maar ik heb nog steeds het idee maar een fractie verteld te hebben. Ik heb het hier super naar m´n zin. Niet alleen omdat er zoveel te zien en te doen is, maar ook omdat ik zoveel interesante mensen tegen kom.
Adios
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
